زبان طبری یا مازندرانی، بازماندهی زبان ایرانیان قدیم است که دیرتر وکمتر از سایر زبانها تحت تأثیر زبانهای بیگانهای چون عربی، مغولی، تاتاری قرار گرفته است.
تا قرن پنجم هجری، پادشاهان طبرستان به خط پهلوی مینوشتند و سکه میزدند. دوکتیبه که به خط پهلوی در رِسِکت، واقع در دودانگه ساری، و گنبد لاجیم واقع در سوادکوه به دست آمده است، مؤیّد این مطلب است.